Ook al dateert het uit 2004 toch blijft het actueel en boeiend. Guido heeft geen wetenschappelijke pretentie – al is de bibliografie indrukwekkend – maar gebruikt de biologie en vooral de evolutiebiologie als basis. Zijn hypothese is aannemelijk: homo’s hebben gediend en dienen in de maatschappij als agressieremmers. Hij maakt ook gebruik van de ‘memen’, sinds Dawkins de ‘culturele genen’, opvattingen die overgeërfd worden van generatie op generatie.
Is het saaie literatuur? Helemaal niet. Vaak grijpt Guido terug naar zijn eigen levensverhaal. Van een heterobestaan is hij via de biseksualiteit eindelijk thuisgekomen (uit de kast) als homo.
Wie als eerste kan achterhalen op welke speciale manier Guido feestelijkheden van het Roze Huis opfleurde, wacht een leuke verrassing. Geef de naam van het personage dat hij toen altijd uitbeeldde. Stuur een mailtje naar holebibib@gmail.com met de vermelding 'Guido Hermans'. De winnaar zal op dit blog bekend gemaakt worden.
Guido Hermans, Proud to be gay en de redenen waarom, pro manuscripto (deels bijgewerkt) 2004, 165 pp.
Noot: een welgemeende 'dank u ' aan het adres van Alex Scheirs voor het idee en de uitvoering ervan.
